တစ္ခါကသတင္းေထာက္တစ္ေယာက္အိုင္းစတိုင္းဆီေရာက္သြားသတဲ့။အဲ့ဒီေခတ္က
သူတို႕ဆီမွာလူတစ္ေယာက္ကိုဆပ္ျပာသံုးမ်ိဳးသုံးသတဲ့။
မ်က္ႏွာတိုက္တာရယ္၊ကိုယ္လုံးတိုက္တာရယ္၊ ေျခေထာက္တိုက္တာရယ္ ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့။
ကုန္ေစ်းႏႈန္းကအခုခတ္လိုမဟုတ္ေတာ့
ဆင္းရဲသားေတာင္ဆပ္ျပာသံုးမ်ိဳးသုံးသတဲ့။သတင္းေထာက္ဆိုေတာ့ ဘယ္အျငိမ္ေနမတုံး။ဟိုအခန္းေလွ်ာက္ဝင္ဒီအခန္းေလွ်ာက္ဝင္တာေပါ့။
အဲ့ဒီမွာအိုင္းစတိုင္းရဲ့ေရခ်ိဳးခန္းမွာဆပ္ျပာတစ္တုံးပဲ ရွိတာကို
သြားေတြ ့သတဲ့။ေရခ်ိဳးခန္းက ျပန္အတြက္မွာ အိုင္းစတိုင္းအဝတ္ဗီ႐ိုကို ဖြင့္ေနတာကို
ေတြ ့ေတာ့ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဝတ္အစားကလဲ သံုး ၊ေလးစံုပဲရွိတာ
ေတြ ့သတဲ့။သတင္းေထာက္ ဆိုတဲ့အတိုင္း လွ်ာကရွည္ရွည္ဆိုေတာ့
မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ဒီလိုလွမ္းေမးလိုက္တယ္တဲ့။
" ဗ်ိဳ႕ ဆရာၾကီး ဘဲ့ႏွယ့္လုပ္ပီး ေနေနတာ တုံးဗ်။ဆပ္ျပာ
ကလဲတစ္တုံးထဲနဲ႕ တကိုယ္လုံးတိုက္ေနသလား။အဝတ္အစားေတြ ကလဲေဟာင္းေပ့ဗ်ာ။
ပိုက္ဆံမ်ား အစဥ္မေျပရွိသလား။"
ဒီလိုလဲ လွမ္းေမးလိုက္ေရာအိုင္းစတိုင္းက ျပဳံးျပီး
" ပိုက္ဆံကအစဥ္ ေျပပါတယ္။ဒီလို ေနတာပါပဲ" လို႕ျပန္ေျဖလိုက္သတဲ့။
ဒါကိုသေကာင့္သားက ဆရာၾကီးကိုေတာ့ဆရာၾကီးလုပ္ခြင့္ရျပီဆိုျပီး။"
နံမည္ၾကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ ေနျပီဘဲ အဝတ္အစားေလးဘာေလးဂ႐ုတစိုက္ ဝတ္အုံးမွေပါ့ဗ်။"
လို႕ဆရာၾကီး ေလသံနဲ႕ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီမွာတင္ အိုင္းစတိုင္းကသူ႕ေခါင္းကိုလက္ညွိဳး နဲ႕ထိုးျပျပီး
"ဒါမရွိတဲ့လူ ကဒီမွာ(ကိုယ္လုံးကိုပုပ္၍)မ်ားမ်ားကာရတယ္ကြ" လို႕ေျပာလိုက္ေတာ့
ငတိခမွ်ာ ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္ နဲ႕ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
P.S ဒါေပမဲ့ ေလာကၾကီးက အကာေတြကိုဘဲ ပိုဦးစားေပးေတာ့ က်ဳပ္တို့လဲ ကာႏိုင္သထက္ကာ
ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရတာ ပါဘဲဗ်ာ။
Wednesday, November 19, 2008
အကာမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment